گروه فرهنگی مشرق - این روز جنایت در غزه نه تنها علیه مردمان آن بلکه علیه هر آنچه ما انسانیت و بشریت می‌شناسیم در حال جریان است. رژیم صهیونیستی با پشتوانه حامیان جنایتکارش، روی خونریزان تاریخ نظیر، نرون، چنگیز، تیمور لنک، و معاصرین آن نظیر موسیلینی، هیتلر، صدام و... سفید کرده است و به همراه حامیانش محور شرارت بین‌المللی و دولتی است.

اما در این سو مردم غزه در اوج مظلومیت و همه‌گونه فشار و محدودیت، مقاومتی بی‌نظیر را به تصویر کشیده است. مقاومتی که توان نوع انسان را برای مبارزه و دفاع نشان می‌دهد که تا کجا می‌تواند بایستد.

چند سال قبل فیلم سینمایی در اسراییل ساخته شد با عنوان «لبنان». عمده صحنه‌های فیلم در داخل یک تانک مرکاوای اسراییلی می‌گذشت. در ابتدای فیلم صحنه‌ای از داخل تانک مرکاوای اسراییلی نشان داده می‌شود که در آن بر روی بدنه داخلی زره آن به خط عبری نوشته شده « این انسان است که مقاوم است، زره تانک فقط از آهن است».

در اثنای فیلم نشان داده می‌شد که سربازان خدمه تانک مرکاوا، علی‌رغم بودن در این تانک که زره بسیار محکمی داشته و توانایی‌های تهاجمی ان بسیار بالاست، از ترس خود را باخته‌اند! و یکی از آن از شدت وحدت به گریه افتاده و دایما می‌گوید:« من می‌خواهم به خانه‌ام باز گردم».

روایت این فیلم، حکایت امروز اسراییل است. چرا که می‌بینیم که چطور خون و مقاومت بر بمب و گلوله آتش در حال پیروزی است. علی رغم جریان کمک‌‌های همه‌جانبه اعم از نظامی، اطلاعاتی، اقتصادی و.... که حتی در تاریخ آمریکا نیز بی‌سابقه بوده است؛ باز هم می‌بینیم که غزه، همچنان می‌غرد، هنوز غرش موشک‌های مجاهدان فلسطین، بر سر شهرهای صهیونیستی کشیده می‌شود.

راست گفته‌اند که مهم نیست چه کسی ضربه اول را می‌زند؛ مهم آنست که چه کسی ضربه آخر را تحمل می‌کند.

آنچه مقاوم است، انسان معتقد به خداوند و هدف است. زره تانک‌های اسراییلی فقط از آهن است!